Τυχαίο; Δε νομίζω!

ετελέθεν

== το νιώθουμε

......................................................................................................................................................

Αρχείο στεκιού - δείγμα δωρεάν

Προσοχή! Το κείμενο περιέχει απόκρυφα μηνύματα προς αποκρυπτογράφηση.

με σπασμένα τα φτερά

Response: Πάμε οι τοπικιστές

Στα αριστερά όπως κοιτάει στην αρχή η κάμερα είναι το γήπεδο του χωριό. Πιο πίσω είναι το σχολείο. Μπροστά και δεξιά στη γωνία είναι το σπίτι της Στέλλας.


Στο ίδιο ακριβώς σημείο που βρίσκεται η κάμερα στο πρώτο βίντεο, εκτυλίχθηκαν μεγαλειώδεις αγροτικές κινητοποιήσεις το 2008...



Για να μην σας αναπτύξω και τη μεγαλειώδη ιστορία του Διπόταμου...

Πάμε οι τοπικιστές

από 2:25 μέχρι 3:40 βρισκόμαστε στο Θολό.
περνάμε διαδοχικά απο νεκροταφεία (με το καλημέρα σας) αριστερά, παρκάκι (ή γαμιστρώνας) δεξιά, γήπεδο αριστερά, cafe-bar-club 'replay' δεξιά.

Πάμε ρε Άρη :**

Κι άλλες αλήθειες

Η Μελίνα Κανά είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Το πραγματικό της όνομα είναι Μελίνα Κανατά.

http://el.wikipedia.org/wiki/Μελίνα_Κανά

Μίλησε καρδιά μου και χαμογέλασε

Αρκετά, κύριοι, και ο σεξισμός έχει τα όριά του

Ζωή>Σχολή

Άντε και σεξ στα πάρκα σιγά-σιγά...

Ήρωας

http://farhan.kshais.mediafetcher.com/news/top_stories/worldrecord.php

Ωραίος

παμ παμ παμ παπα πα πα παμ

λωλ

trolls... they are everywhere

http://bit.ly/dskOqD

Να και μια θρησκεία της προκοπής

http://www.thechurchofgoogle.org/

Τι την κάνουμε ρε???

 

ola i tpt
 ta paidia kai oi antres
to agori kai ta astra
i madam figaro
 mia ginaika me pathos
 eseis?
yparxei zoi ekei e3o.

Αθώα χρόνια

[...]

το(ω) Δόντι

Τας:
(μπαίνουν και πλήκτρα στη μέση, απλώς αγνοήστε τα)


Κότσαρι:

Επειδή, μάλλον, κομμουνισμός δεν είναι οι παρτούζες

"Για μένα, κομμουνισμός είναι η ευτοπία, η ηπιότητα, το χαμόγελο, ο έρωτας, η χαρά, η αρμονία, η απελευθέρωση του πάθους και των αισθήσεων."

Χρόνης Μίσσιος, Τα κεραμίδια στάζουν

Για να μην νομίζουν ότι νιώθουμε μόνο από 011010101

Το διαζευκτικόν ή

Μ'έκλεισε μέσα η βροχή
και μένω τωρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.

Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα.

Στέγνη στέκομαι ανάμεσα
στα δύο ενδεχόμενα: βροχή ή δάκρυα,
κι ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα:
βροχή ή δάκρυα,
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε,
εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Το κάθε τελευταίο,
τελευταίο τ' ονομάζω χωρίς επιφύλαξη.

Και μεγάλωσα πολύ
για να είναι αυτό αφορμή δακρύων.
Δάκρυα ή βροχή, πού να ξέρω;
Και μένω να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Και μεγάλωσα πολύ
για να περιμένω άλλο μέτρο όταν βρέχει
κι όταν δε βρέχει άλλο.
Σταγόνες για όλα.
Σταγόνες βροχής ή δάκρυα.
Από τα μάτια κάποιας μνήμης ή τα δικά μου.
Εγώ ή η μνήμη, πού να ξέρω;
Μεγάλωσα πολύ για να χωρίζω τους χρόνους.
Βροχή ή δάκρυα.
Εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.

Κική Δημουλά

Θέλω να κοιτάω..

Μάλιστα

τὸ φιλὶ
ἑνώνει πιὸ πολὺ
ἀπ᾿ τὸ κορμὶ
γι᾿ αὐτὸ τὸ ἀποφεύγουν
οἱ πιὸ πολλοὶ

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Έρωτας είναι, θαρρώ

Έρωτας τάχα;

Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;
Έρωτας να ‘ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλείνεις
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;
Έρωτας να ‘ναι ή συμφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;
Μα ό,τι και να ‘ναι, το ποθώ,
και καλώς να ‘ρθει το κακό
που είν’ από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ’ αγαπημένα.
  
Μυρτιώτισσα

Δε θελω καρδιά μου να κλαις

!~~!!!~

Καλή και η μαλακία, αλλά με το σεξ γνωρίζεις και κόσμο...

Γιοβάν Τσαούς

"Στην Ελλάδα δε δούλεψε καθόλου σαν επαγγελματίας μουσικός. Έπαιζε και έγραφε για το κέφι του. Δεν ανέβηκε ποτέ σε πάλκο, με τη μορφή που πήρε στην Ελλάδα τα χρόνια εκείνα.
Δεν παίζω εγώ για να χορεύουν οι πουτάνες, έλεγε."

Βρέχει. Δώσμου τσιγάρο.

http://teleiose.blogspot.com/2010/06/blog-post_05.html

Είν' πανάκριβο σ' το λέω ν' αγαπάς...

Αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Μην παρανοείς τα λόγια που 'χω πει
είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο σ' το λέω ν' αγαπάς

Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο σ' το λέω ν' αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ
και μαζί σου το 'χω μάθει και αυτό
παραδόξως ν' αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ
μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ' άλλη αγκαλιά

Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο στο λέω ν' αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω και μένα
όπως εσένα

Να 'χα καρδιά μα και πυγμή

Sara

Μπορεί και να το ξανάβαλα δε θυμάμαι

Αράπικο λουλούδι

Απόψε σε θυμήθηκα ξανά
η καρδιά μου δε σε ξεχνάει
αράπικο λουλούδι μαγικό
κι όνειρό μου μεθυστικό

Πώς μπορείς εσύ να λησμονήσεις
μια πεντάμορφη που θ' αγαπήσεις
κι όσα έζησες μ' αυτήν να σβήσεις
να την αρνηθείς

Θα σε δέρνει ο πόνος σαν το κύμα
θα σε κυνηγάει σκληρά το κρίμα
και με τη σειρά σου θα 'σαι θύμα
θα το πληρωθείς

Β.Τσ.

Ω Ω Ω!

Βρέξει χιονίσει/το στέκι θα γεμίσει.

Γύρω από τον πλάτανο υπάρχει παραλία

:D:D:D

Υπάρχει τόση ομορφιά εκεί έξω...

Έτσι εξηγούνται όλα

http://news247.gr/kosmos/paraksena/marixoyana_se_monasthri.186942.html

Έτσι, ειλικρινείς και αποτυχημένοι

"Poetry is what happens when nothing else can." 

Charles Bukowski

Να επαναληφθεί, παρακαλώ, για μας τις νεότερες

Αγαπάμε/στηρίζουμε συνοικιακά μαγαζιά...

γιατί εμείς τα χωριατόπαιδα είμαστε συνηθισμένα να πηγαίνουμε να ψωνίζουμε και να λέμε με λεπτομέρεια τι έχει γίνει στη ζωή μας από την τελευταία φορά που μας είδε ο μπακάλης.
Εδώ πας στο σούπερ μάρκετ και το μόνο που έχει να σου πει η ταμίας είναι: 'ΚΑΡΤΑ ΕΧΕΤΕ?'
Ενώ στο μαγαζάκι της γειτονιάς μας μπορεί βέβαια να μην πούμε όσα θα λέγαμε στου χωριού μας, αλλά τουλάχιστον ένα πολιτικό σχόλιο θα το ακούσουμε (κρίση, ΔΝΤ, πτώχευση εν προκειμένω).

Βtw, χρόνια πολλά στον ιλλαρίωνα. και σημειωτέον σήμερα έχει γενέθλια και ο παπανδρέου (τυχαίο? δε νομίζω), γιατί  διαβάζουμε και http://www.sansimera.gr/κάθε πρωί.

Άλλα επίπεδα

Κάτω από τον πλάτανο υπάρχει παραλία

Σπουδαίος τύπος...

Blast from the past

Μάθημα ανατομίας

χάοsch

de mas noiazei tpt

tha kouvalame ntoulapes

kai tha mazeuoume kerasia

apla agapame

genika

skata sta kompiouterz

zitw h zwh      

Γεια σου μάγκα σ' αγαπώ

ΕΠΟΣ
μετά το τελευταίο ποστ (και τα σχόλια) δεν μπορούσα να αντισταθώ σ' αυτό.
κάθε πρωί, με το καλημέρα σας.
btw, απόλυτη σαπίλα.. 25 ποστ τη μέρα. εξεταστική ftw!

Έτσι έχουν τα πράματα

για τη νεολαία ε.

Τι Νερούδα και μαλακίες

καθώς ο μπάτης θα χαϊδεύει τα μαλλάκια σου
τα χείλη μου θα σμίγουν στα χειλάκια σου

!~~!!!~

Πάνω στο γλυκό μεθύσι, τραγουδάκια θα μου λες.
Τέτοια ζωή ζηλεύω κι όχι άλλη, μάνα μου,
και μες στην τρέλα μου σκορπώ τα φράγκα μου.

http://www.youtube.com/watch?v=6S17Fe1e5Zc

Καρδιά μου πως αντέ

Βου βου βου η βουβουζέλα

Νέα έκκληση προς τους Νοτιοαφρικανούς και εν γένει αφρικανούς φιλάθλους να κρατήσουν τις βουβουζέλες τους σιωπηλές κατά την ανάκρουση των εθνικών ύμνων της Νότιας Αφρικής και του Μεξικού, στην εναρκτήρια συνάντηση του Μουντιάλ, απηύθυνε σήμερα η νοτιοαφρικανική κυβέρνηση.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=15004948

Πες τα

κικ

Aνέραστες σβήνουν οι ηδονές μας...

Ρεκόρ αυνανισμού!
Ανδρών:
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Kinsey ένας έφηβος μπορεί κατά μέσο όρο να αυνανιστεί 11 φορές την ώρα!

Το ρεκόρ όμως το κατέχει ένας 28χρονος όπου μπροστά στα έκπληκτα μάτια των γιατρών του Κέντρου Συζυγικών και Σεξουαλικών Σπουδών στην Καλιφόρνια πέτυχε…

16 -στεγνούς τους περισσότερους- οργασμούς σε διάστημα μιας ώρας.
Γυναικών:
Την ίδια στιγμή σε κάποια διπλανή -προφανώς- αίθουσα στο ίδιο Κέντρο μια 26χρονη κατακτούσε το παγκόσμιο ρεκόρ δίνοντας μια μεγαλειώδη παράσταση 134 πολλαπλών οργασμών μέσα σε μια ώρα.
Υ.Γ.
1. το post αφιερώνεται στον σύντροφο Δ. (btw, έχεις να μου κάνεις και μια εργασία ε)
2. στον άλλο σύντροφο Δ. (5 αυνανισμοί/βδομάδα) εντάξει ας μην το πάρει κατάκαρδα.. αν και εμείς στην ηλικία του...ΑΛΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ.
3.ο αυνανισμός συμβαίνει είτε υπάρχει είτε όχι ερωτικός σύντροφος.

Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει

…και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.   
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.  

Τ.Λειβαδίτης

Μονάχα όποιος τ' αξίζει από έρωτα πεθαίνει

Pure art

Σολιψισμός

Ο σολιψισμός ή εγωμονισμός είναι ιδεαλιστική υποκειμενική θεωρία, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο εκτός από το υποκείμενο, τον άνθρωπο και τη συνείδησή του. Όλα τα άλλα μέσα στο σύμπαν, ακόμα και το γένος των άλλων ανθρώπων, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, αλλά μόνο στη συνείδηση του υποκειμένου και η ύπαρξη τους δεν είναι παρά ένα παράγωγο της συνείδησής . Έτσι το υποκειμενικό "Εγώ" μαζί με το συνειδησιακό του περιεχόμενο γίνεται το μοναδικό ον, ενώ όλα τα άλλα Εγώ είναι απλά ιδέες του "δικού μου Εγώ".

Βικιπαίδεια: Μόνο αλήθειες.

Θέλει δουλειά

Δουλεύουν επιστήμονες για να 'ρθει 'κείνη η μέρα που του υιού ο διάολος θα πάρει τον πατέρα,
μα συναντούν προβλήματα και έχουν καθυστερήσει  και ώσπου να βρουν το φάρμακο θα σ' έχω αγαπήσει.

CSD γαμώ την Παναγία

Μισή ώρα

Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.
Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.

Κ.Καβάφης

Ακούω την αγάπη

Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου

Αυτισμός

Ο Αυτισμός είναι μια διαταραχή ανάπτυξης του νευρικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από την περιορισμένη και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά.

http://el.wikipedia.org/wiki/Αυτισμός

Μόνο αλήθειες.

kik

Σ' ευχαριστώ

Και καλά θα κάνεις

Γράμμα στον κόσμο

Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περισσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική.

Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ημουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθεση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

Κ.Γ.Κ.


[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Ολη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ηπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

Κ.Γ.Κ.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τι κέρδισα

Δυο χρόνια τώρα έδινα, και τίποτα δεν έπαιρνα.
Ενώ εκείνος, χωρίς να βάζει κρέας, έβγαζε κιμά.
«Τι κέρδισα;» αναρωτιόμουν κάθε λίγο πικραμένος.
Μέχρι που η απάντηση ήρθε απ' τον ίδιο τον Καβάφη:
«Κέρδισες το πιο τίμιο, τη μορφή του».

Το πιάσαμε το υπονοούμενο

να σου κρατήσω ρεζερβέ και σένα μια γωνιά:Ρ

Kenneth Rexroth, Αλήθειες

Στην εγκυκλοπαίδεια

Υπάρχουν αλήθειες που δεν μπορείς να βελτιώσεις.

Όπως: «Η κλειτορίδα συναντάται

Σε όλα τα θηλαστικά. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως

Στην θηλυκή ύαινα, είναι πολύ

Μεγάλη».

μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς

Για τη χαρά του παιχνιδιού.

χαλαρά...

[...]

'απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι'...

Πικρία, Ν.Καββαδίας.

Επικήδειος λόγος

Καλούνται ρεμπέτικα τραγούδια τα άσματα των πληγωμένων, απλών, αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος. Η περιφρονημένη χωρίς ανταπόκριση αγάπη και το τρισμέγιστον μαρτύριον του θαμένου εκουσίως έρωτος από τα ρεμπέτικα τραγούδια εξόχως ανιστορήθησαν. Τα ρεμπέτικα υπήρξαν κάποτε η παρηγοριά μας. Ήταν οι λευκοί ασπασμοί των παραγνωρισμένων. Αξιώθηκα να κρατήσω στα χέρια μου το βουβό, πλέον, μπουζούκι του στρατηγού Μακρυγιάννη. Ρεμπέτικα δεν τραγουδούσαν οι γυναίκες (αυτές συνήθως αργά κατανοούν το πόσο αγαπήθηκαν), ούτε τα τραγουδούσαν οι σκληρόκαρδοι.

Όχι μόνο για την αλήθια, αλλά και για την ομορφιά της αλήθιας νιάζομαι. Μη μου στείλεις περιστέρια· μαντεύω τα λόγια αγάπης που θα μου πεις. Ο έρως συμβαίνει σαν δυστύχημα. Κρατούσα, τότε, σαν βιολί το σώμα σου, μα τώρα που είμαστε μακριά σ' έχω φωτιά παντοτινή μες στην καρδιά μου. Θα ψάχνεις λυπημένη να με βρεις στους άδειους δρόμους και θα ρωτάς παντού για μένα, και στην περιρρέουσα μελαγχολία των ρεμπέτικων τραγουδιών θα αναζητάς επί ματαίω παρηγοριά. Εφέτος ανήμερα το Πάσχα έβρεχε και η δολιότης πίκραινε την καρδιά μου. Το ξέρω· η θέση μου είναι στο νεκροταφείο. Είμασταν ακόμη παιδιά όταν μας μάραναν και ζήσαμε σαν γέροι. Δεν είμαι δικός μου. Σιωπώ μεν, αρνούμαι δε να πεθάνω γιατί τα δακρυσμένα μάτια σου πάντα με γνέφουν. Θλιβερά βλέματα τέκνα της σιωπής μου. Ο θάνατος απόψε διώχνει το κάθε τι απ' την ψυχή μου. Χαίρομαι την παραφροσύνη μου τώρα.

Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία πού ένιωσε στη ζωή. Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα: την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια. Τα ρεμπέτικα προήχθησαν εις μαυσωλείον αισθημάτων. Το να υποφέρεις απ' του κόσμου τις πίκρες είναι αναγκαίον, και ίσως νόμιμο. Πάθος έδωσα και πάθος δεν έλαβα, κι ό,τι έπιασα έγινε στάχτη. Πολλά εδιδάχθην από τα ρεμπέτικα. Ο πατέρας μου με γαλούχησε με τα τραγούδια αυτά. Έχτισα το παρόν βιβλίο, σα να έχτιζα χελιδονοφωλιά, προς χάριν του ισοβίου φίλου Τσιτσάνη. Την εγκαρτέρηση εδιδάχθην από τα ρεμπέτικα.

Σήμερον κηδεύομαι. Σβήνω (άχ, σβήνω) όταν εσύ χρησιμοποιείς τα αισθήματα μου σαν κέρματα. Αν πρόκειται κανείς να διατηρήσει την ευαισθησία του ας είναι ο ηττημένος. Τα ρεμπέτικα τραγούδια βάλλουν ως αναμνήσεις. Ζήσαμε τις πιο εφιαλτικές νύχτες του αιώνος. Οι ενθυμήσεις ελλοχεύουν. Ένιωσα τα πάντα μόνον σαν πάθη. Άφησέ με νάμαι παράφορος, αφού η λογική είναι ο προθάλαμος της τρέλας. Υπήρξα ένας Ιδανικός Φαύνος. Θα σε γκρεμίσω με δάκρυα, ζοφερή πολυαγαπημένη.

Τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι τραγούδια της καρδιάς. Και μόνον όποιος τα πλησιάσει με αγνό αίσθημα τα νιώθει και τα χαίρεται. Γιατί, η καρδιά με καρδιά μετριέται.

Έκλεισεν ό κύκλος των ρεμπέτικων τραγουδιών. Ανήκουν πια στο παρελθόν τα τραγούδια αυτά. Χοροστατώ μοιραίως στό μνημόσυνο τους αφού ο *** κυμαίνεται, τη νύχτα αυτή, μεταξύ ευφημίας και επιβιώσεως.

Αίφνης σκοτείνιασε η πλάση και η αυτοκτονία απέβη το όνειρο εκάστου εχέφρονος ανθρώπου. Ο θεηφόρος έρως μόνη πειθώ τής ζωής. Φυλακτά σε σχήμα καρδίας αντίκρυσα στο βυζαντινό μουσείον Αθηνών. Στα λάσια μπράτσα των ρεμπέτηδων συχνά βλέπω κεντημένη μιά καρδιά με φυλλοκάρδια, όπου στη μέση της έχει το όνομα της πολυαγαπημένης.

Οι νεοελληνικοί αιώνες εγκυμονούσαν τα ρεμπέτικα τραγούδια. Στον έρωτα ο χρόνος ετάχθη υπέρ των ανδρών. Αφότου γεννηθήκαμε ο θάνατος αναμένει. Ήπια τα χίλια πικρά όχι, πριν καταπιαστώ με τα ρεμπέτικα. Οι χαρές, όπως και οι ηδονές, οδηγούν στην γνήσια θλίψη. Σαν χειρονομίες σφοδρού κοπετού μοιάζουν τα φτερουγίσματα αυτουνών που χορεύουν ζεϊμπέκικο. Ο Γιάννης Τσαρούχης ξέρει γιατί αποκαλεί τον ζεϊμπέκικο Χορό των Χορών. Ίσως, μόνον ένας ερωτευμένος μπορούσε να συντάξει τον επικήδειο των ρεμπέτικων τραγουδιών, πού εξακολουθούν να φαντάζουν σαν μαγικός λουλουδότοπος μακρινός, οριστικά χαμένος και απροσπέλαστος. Ο νους του ανθρώπου (ισχυρός ως ο έρως, πανίσχυρος ως ο θάνατος) εξακοντίζεται προς το παρελθόν. Η θλίψη αποτελεί την ηχώ τών ερωτικών λαϊκών ασμάτων. Είθε, σύντομα τα ελληνόπουλα να διδάσκονται στα σχολεία την απαράμιλλη μελαγχολία των ρεμπέτικων τραγουδιών.

Θα σταδιοδρομήσω του λοιπού ως προδότης. Κατάβαθα κι εγώ, κατάβαθα κι εσύ, πληγώσαμε τις καρδιές μας. Όλη νύχτα με ξυπνούσαν οι αναστεναγμοί μου. Είμαι φίλος των νεκρών. Το επόμενο πάθος με σώζει από το προηγούμενο, μα κάθε πάθος κατακάθεται στην παλίμψηστη ψυχή μου σαν μαυρίλα, και τότε η αυτοκτονία υποδύεται την λύτρωση. Η ιδιοφυΐα είναι η μόνη αποδεκτή μορφή παραφροσύνης, ο δε οίκτος φόρτος αλλοτρίων δυστυχιών. Οι μεγάλοι έρωτες, όλοι τους, είναι σαν ερωτικό παράπονο. Ο έρως στερείται νίκης. Αρχίζει και τελειώνει με ήττα του ανδρός. Σαν τον Αχιλλέα ήσουνα υπερήφανη και σκληρόκαρδη· όμως, ώρα σου καλή, όπου κι αν βρίσκεσαι, γλυκιά μου αγαπημένη.

Καθώς χαμένο σκυλί, σκυλί του δρόμου, σέρνομαι αυτές τις μαύρες μέρες με άδεια καρδιά και κάθε δειλινό πέφτω, πέφτω, σ' ένα βάραθρο πέφτω. Βέβαια οι γυναίκες στερούνται φαντασίας και πάθους, αλλά εγώ αγάπησα και αγαπήθηκα, κι εσένα δείχνω όταν ερωτηθώ για το νόημα του έρωτος. Λιποτάκτης στην μυριάνθρωπη έρημη Αθήνα που με τρομοκρατεί κι όλο με εξωθεί προς την αυτοκτονία. Η απαισιοδοξία είναι απόδειξη ανθρωπιάς. Εγώ ειμί ο εχθρός μου. Στην ηλικία όπου τώρα πια έφτασα το νιώθω πεντακάθαρα πως είμαι ένας αποτυχημένος. Δεν θα σκεφτόμουνα ποτέ δίχως το συνοικέσιον της μελαγχολίας. Συχνά κλέβω ψυχές, μα εσύ δεν είσαι κοντά μου, ούτε σε ξένα χέρια. Γέρασα με ερωτευμένη καρδιά εφήβου. Είναι υπερβολή να ζεις με αγάπη κι είναι επικίνδυνο να κατέχεις, τόσο πολύ, τα μυστικά της ψυχής σου. Αδυνατώ να θάψω τις αναμνήσεις κι αυτό θα προσδιορίσει τον θάνατο μου. Την κοίτη του τάφου μου είδα. Πόσες μέρες, πόσα χρόνια, θα άντεχες εσύ μιά ζωή δίχως ελπίδες;

Αργείς· η ψυχή μου παγώνει. Κάθομαι τα βράδια, ολομόναχος, κατάμονος, στο καμαράκι που ξέρεις, και κατηγορώ τον εαυτό μου, κι όλο σκέφτομαι περί της αδυσωπήτου φθοράς των αισθημάτων. Ο νους μου αρμενίζει προς την απελπισία. Σκότωσαν, κάποτε, πολλούς φίλους γύρω μου κι από τότε ζω σαν πουλί τρομαγμένο. Σε περιμένω μέρα και νύχτα και κάθε αυγή να ξαναγυρίσεις σε καρτερώ. Με παρασύρει η καρδιά μου (εσύ, γλυκιά μου, ακόμη την κυβερνάς) σε αναπολήσεις της εξαίσιας μορφής σου, που ούτε μπορώ ούτε θέλω να ξεχάσω, και που αφότου εχάθη σε μαύρα σκοτάδια μ' έριξε. Εκείνην που κάθεται αντίκρυ μου την έχω μες στα στήθια μου. Οι σκιές των δολοφονηθέντων φίλων, και ψες τη νύχτα, όπως κάθε νύχτα, ήρθαν αργοσαλεύοντας στον ύπνο μου, και τάχα ήσουνα μαζί τους, μισοκρυμένη, σιωπηλή, μαραμένη. Ευλαβούμενος της μνήμης των περιδιαβάζω στην Οδόν Αναπαύσεως. Όταν φεύγει η αγαπημένη είναι σαν νάχει πεθάνει. Στα μάτια σου τα σημάδια της προδοσίας. Η ομορφιά μιας γυναίκας είναι ένα ένδυμα ευχαριστήσεως. Κλείσε με στην καρδιά σου κι ας το ξέρουμε μόνον εμείς οι δυό.

Ήκμασαν τα ρεμπέτικα τραγούδια την εποχή που μετρούσαμε τάφους. Η δράση σχεδόν αποβλακώνει τον άνδρα. Οι άνδρες των ρεμπέτικων τραγουδιών απεχθάνονται τους μετριοπαθείς. Είναι σοφός όποιος αγαπά κι ελπίζει, και είναι σοφώτατος όποιος λυπάται. Ο ερωτευμένος καταντάει μισός άνθρωπος. Ο οίκτος δέον να θεωρείται της αγάπης η ανάληψις. Έρωτα μάθετε οι ενοικούντες επί της γης. Πάντα οι απογοητευθέντες σώζουν την οικουμένη. Μιά ειδική λεβεντιά απαιτείται για νάναι κανείς ανήθικος. Η λογική μου εδρεύει στην καρδιά μου. Ο έρως θρέφει (αλίμονο) τους ιδεώδεις. Τα του παρελθόντος αγλαΐζονται. Ο κυνισμός φαίνεται πως είναι ο θώραξ των ευαισθήτων, που τους προφυλάσσει από τον δαίμονα της ενδοσκοπήσεως. Ο οίκτος έρχεται με τα χρόνια. Η σκέψη είναι δυστυχία. Εξ οίκτου αμαρτάνω. Τρομάζω όταν σκέφτομαι. Υπήρξες τόσον ωραία που σε σεβόμουνα. Είναι αντιδραστικός κι ο αρνούμενος να αποθάνει. Αντιφάσκω, άρα ζω. Η αυτοκτονία είναι έκφραση ανταποδοτική της κοινωνικής ποινής του ψυχικού εξοστρακισμού. Η μόνη προσωπική χειρονομία στην αυτοκτονία είναι η αυτόχειρη εκτέλεση μιάς κοινωνικής αποφάσεως. Στον έρωτα ενός ανδρός, πιθανώτατα, έχει μεγαλύτερη σημασία το ζέον αίσθημα παρά το όνομα της αγαπημένης. Η κεφαλή μου, τώρα, σε προσκέφαλο φέρετρον, κι όχι στα γόνατα σου, τώρα, αναπαύεται. Έναν σταυρό σού χάραξα στο μέτωπο και σε σημάδεψα. Μοναξιά θωπεία θανάτου.

Τα μάτια της προοιώνιζαν την καταδίκη. Τίποτε δεν μου στοίχισε ο χωρισμός· τίποτ' άλλο εκτός από την ενθρόνιση της μελαγχολίας. Μάλλον δεν υπάρχουν γυναίκες ανιδιοτελώς ερωτευμένες. Η γυνή φιλοδοξεί να αποβεί νεκροθάφτης του αγαπημένου της. Θάνατοι και θάνατοι θα διαβούν μα συ θα βαστάς μέσα μου. Εσύ, που απουσιάζεις κι ωστόσο νιώθω να με κοιτάς με χίλια μάτια. Εσύ, που ήσουνα εκείνη με τα πικρά δάκρυα και τα ολόγλυκα φιλιά. Η δεινή, εσύ, που μ' ανάγκασες ν' αγαπήσω τα λουλούδια περισσότερο απ' τους ανθρώπους. Εσύ, η λύκων βρώσις κι ο άγγελος των επιγείων λιβαδιών.

Έπραξαν το πάν για να μαράνουν την ζωντανή καρδιά των ρεμπέτηδων. Οι μεγάλες ψυχές αντιφάσκουν. Ισχυρότερη μνήμη είναι η μνήμη της καρδιάς. Ο λυρισμός ήταν η μόνη επιτρεπτή στους ρεμπέτες πολυτέλεια. Τρυφερότης περιβάλλει, σαν δροσερό φύλλωμα, τα παλαιά αισθήματα. Για μιαν ακόμη φορά, στην άκρη τού γκρεμού, αλλάζω ψυχή κι ο νους μου ανθοφορεί. Καλβίνος του αγνού έρωτος, ελπίζω πως και η πλέον άσπλαχνη αγαπημένη δεν δύναται να σκοτώσει την ποίηση που κρύβει μέσα του ένας σιωπηλός άνδρας.

Βασικώς τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι λαϊκά άσματα της αγάπης και, ειδικώτερα, της ερωτικής εγκαταλείψεως. Τουλάχιστον τα μισά ρεμπέτικα έχουν τον έρωτα θέμα τους, και τα πιο πολλά απ' αυτά θρηνούν τον ερωτικό χωρισμό· την πικρότατη ορφάνια. Ο ρεμπέτης γνωρίζει ότι ο έρως είναι μεταθετό αίσθημα και ότι ο οίκτος των επικυριάρχων η αγάπη είναι. Τόσο έδειραν τα πάθη τους ανθρώπους των ρεμπέτικων τραγουδιών ώστε απώλεσαν το δικαίωμα να εκπροσωπούν τον εαυτό τους. Στα δημώδη άσματα ο εραστής καταπλήσσει με την ανδρεία, ενώ ο εραστής των ρεμπέτικων τραγουδιών εκλιπαρεί, καθικετεύει, ελκύει διά του οίκτου. Σε λιτανεία μετήλλαξε τον πανδαμάτορα έρωτα το ρεμπέτικο τραγούδι, όπου οι περιπτύξεις είναι ψυχικές οι δε μνήμες δεσπόζουν. Τυγχάνων ορθόδοξος ερωτικός πρωθιερεύς αντιλαμβάνομαι σαφώς πως αν δεν χτίσεις μιά ζωή σφαλμάτων και αμαρτιών δεν θα εξαρθείς εις υπήκοον τού θανάτου, πως οπωσδήποτε καλύτερα είναι να σε σκοτώσουν παρά να αυτοκτονήσεις αφού η ανίκητη τρομερή πλειοψηφία των μοχθηρών ούτε αιδημοσύνην ούτε χλωρόν φόβον ένιωσε ποτέ, και, πως η καρδία οίκος της ψυχής εστίν. Η φιληδονία είναι αληθινή αρρώστια. Το γυμνό κορμί σου (ευφροσύνη της οράσεώς μου) οδηγεί στο φθινόπωρο, στο φθινόπωρο. Ουσιαστικώς τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι ερωτικές επιστολές. Ο άνθρωπος είναι δύο. Δεν σε αναπολώ παρά σαν μιαν όμορφη κοπέλα (ώ, μεγαλείον των υψηλών γυναικών) να έρχεσαι με την αγκαλιά γεμάτη άνθη, και τότε σε φιλούσα και με αντιφιλούσες, πίστη μου κι ελπίδα μου. Αγάπησα κάποιαν κυπαρισσένια τέως άγνωστη που δεν ξεχνιέται. Εορτή των Νεκρών η μέρα του χωρισμού. Είπες παντού πως με μισείς, σαν όμως ξανανταμώσαμε, την ύστατη φορά, εδάκρυσες και με τρυφερότητα άπλωσες το πολύτιμο φιλντισένιο χέρι σου στο ιδρωμένο μέτωπό μου. Τώρα εδώ κοντά φτερουγίζεις — μακριά μου όσο ποτέ. Με θυμάσαι άραγε ακόμη, φευγάτη μου αγάπη;

Οι ερωτευμένοι χρησιμοποιούν ολόχρυσα λόγια, λόγια πού καίνε, αν και η αγάπη νιώθεται και δεν την αποδεικνύουν. Οι ερωτευμένοι εκφράζονται με υπερβολές γιατί διαβιούν εν υπερβολαίς. Όσο κι αν ο άνθρωπος έχει βουνό την καρδιά αδυνατεί να αγαπήσει πολλές φορές στη ζωή του. Ο έρως είναι ένας γλυκόπικρος εφιάλτης, σάβανο των ζωντανών, φονεύς, ψυχοβγάλτης, νεκροπομπός πουλιών, ελευθερωτής. Τέτοιους έρωτες ψάλλουν τ' αδέρφια μου, οι έσχατοι ρεμπέτες.

Ηλίας Πετρόπουλος

Της Κ.

Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε
την ίδια διαδρομή.
Ξεφτίλα-μοναξιά-απελπισία. Κι ανάποδα.
Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε.
Μονάχα όταν βρέχει
βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας. Και καπνίζουμε.

Η Εν Πολλαίς Αμαρτίαις Περιπεσούσα

Τα δάκρυα της Κασσιανής παγώσαν στην ποδιά μου
μ' όνειρα, πέτρες κι αλκοόλ τα ρίχνω στην κοιλιά μου
Τον ακριβό σου γυρισμό στο φούρνο μαγειρεύω
Τον καταπίνω δυο μπουκιές αγάπη μου και φεύγω
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, ματζούνια και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Τα δάκρυα της Κασσιανής κορίτσια τα πουλάνε
Μια θέση στην κουζίνα σου στα τέσσερα ζητάνε
Κι έτσι εσύ γίνεσαι Θεός κι εγώ φτηνή εταίρα
Κι όλοι στην κόλαση μαζί παίζουμε κάθε μέρα
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, με τέχνη και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζήσατε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα 


Δανάη Παναγιωτοπούλου

Καλές και ρηχές σκέψεις

Στην άλλη κοινωνία θα είμαστε ευτυχισμένοι.

Τα 'χε πει ο Μόγλης.

Σκατά στις ανθρώπινες σχέσεις.

ΖΗΤΩ ΟΙ ΖΩΩΔΕΙΣ.