Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010
Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010
Γυμνό σώμα
ψηφίζω το γαλάζιο.
Εγώ το κόκκινο.
Κι εγώ.
Το σώμα σου ωραίο
Το σώμα σου απέραντο.
Χάθηκα στο απέραντο.
Διαστολή της νύχτας.
Διαστολή του σώματος.
Συστολή της ψυχής.
Όσο απομακρύνεσαι
Σε πλησιάζω.
Ένα άστρο
έκαψε το σπίτι μου.
Οι νύχτες με στενεύουν
στην απουσία σου.
Σε αναπνέω.
Η γλώσσα μου στο στόμα σου
η γλώσσα σου στο στόμα μου-
σκοτεινό δάσος.
Οι ξυλοκόποι χάθηκαν
και τα πουλιά.
Όπου βρίσκεσαι
υπάρχω.
Τα χείλη μου
περιτρέχουν τ’ αφτί σου.
Τόσο μικρό και τρυφερό
πως χωράει
όλη τη μουσική;
Ηδονή-
πέρα απ’ τη γέννηση,
πέρα απ’ το θάνατο.
Τελικό κι αιώνιο
παρόν.
Αγγίζω τα δάχτυλα
των ποδιών σου.
Τι αναρίθμητος ο κόσμος.
Μέσα σε λίγες νύχτες
πως πλάθεται και καταρρέει
όλος ο κόσμος;
Η γλώσσα εγγίζει
βαθύτερα απ’ τα δάχτυλα.
Ενώνεται.
Τώρα
με τη δική σου αναπνοή
ρυθμίζεται το βήμα μου
κι ο σφυγμός μου.
Δυό μήνες που δε σμίξαμε.
Ένας αιώνας
κι εννιά δευτερόλεπτα.
Τι να τα κάνω τ’ άστρα
αφού λείπεις;
Με το κόκκινο του αίματος
είμαι.
Είμαι για σένα.
Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
Response: Πάμε οι τοπικιστές
Στα αριστερά όπως κοιτάει στην αρχή η κάμερα είναι το γήπεδο του χωριό. Πιο πίσω είναι το σχολείο. Μπροστά και δεξιά στη γωνία είναι το σπίτι της Στέλλας.
Στο ίδιο ακριβώς σημείο που βρίσκεται η κάμερα στο πρώτο βίντεο, εκτυλίχθηκαν μεγαλειώδεις αγροτικές κινητοποιήσεις το 2008...
Για να μην σας αναπτύξω και τη μεγαλειώδη ιστορία του Διπόταμου...
Πάμε οι τοπικιστές
από 2:25 μέχρι 3:40 βρισκόμαστε στο Θολό.
περνάμε διαδοχικά απο νεκροταφεία (με το καλημέρα σας) αριστερά, παρκάκι (ή γαμιστρώνας) δεξιά, γήπεδο αριστερά, cafe-bar-club 'replay' δεξιά.
Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Κι άλλες αλήθειες
http://el.wikipedia.org/wiki/Μελίνα_Κανά
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
Τι την κάνουμε ρε???
ta paidia kai oi antres
to agori kai ta astra
i madam figaro
mia ginaika me pathos
eseis?
yparxei zoi ekei e3o.
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Επειδή, μάλλον, κομμουνισμός δεν είναι οι παρτούζες
Χρόνης Μίσσιος, Τα κεραμίδια στάζουν
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
Το διαζευκτικόν ή
και μένω τωρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα.
Στέγνη στέκομαι ανάμεσα
στα δύο ενδεχόμενα: βροχή ή δάκρυα,
κι ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα:
βροχή ή δάκρυα,
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε,
εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Το κάθε τελευταίο,
τελευταίο τ' ονομάζω χωρίς επιφύλαξη.
Και μεγάλωσα πολύ
για να είναι αυτό αφορμή δακρύων.
Δάκρυα ή βροχή, πού να ξέρω;
Και μένω να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Και μεγάλωσα πολύ
για να περιμένω άλλο μέτρο όταν βρέχει
κι όταν δε βρέχει άλλο.
Σταγόνες για όλα.
Σταγόνες βροχής ή δάκρυα.
Από τα μάτια κάποιας μνήμης ή τα δικά μου.
Εγώ ή η μνήμη, πού να ξέρω;
Μεγάλωσα πολύ για να χωρίζω τους χρόνους.
Βροχή ή δάκρυα.
Εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Κική Δημουλά
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Μάλιστα
ἑνώνει πιὸ πολὺ
ἀπ᾿ τὸ κορμὶ
γι᾿ αὐτὸ τὸ ἀποφεύγουν
οἱ πιὸ πολλοὶ
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Έρωτας είναι, θαρρώ
Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;
Έρωτας να ‘ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλείνεις
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;
Έρωτας να ‘ναι ή συμφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;
Μα ό,τι και να ‘ναι, το ποθώ,
και καλώς να ‘ρθει το κακό
που είν’ από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ’ αγαπημένα.
Μυρτιώτισσα
Γιοβάν Τσαούς
Είν' πανάκριβο σ' το λέω ν' αγαπάς...
Αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Μην παρανοείς τα λόγια που 'χω πει
είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο σ' το λέω ν' αγαπάς
Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο σ' το λέω ν' αγαπάς
Αγαπάω κι αδιαφορώ
και μαζί σου το 'χω μάθει και αυτό
παραδόξως ν' αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ
μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ' άλλη αγκαλιά
Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο στο λέω ν' αγαπάς
Αγαπάω κι αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Σάββατο 19 Ιουνίου 2010
Αράπικο λουλούδι
η καρδιά μου δε σε ξεχνάει
αράπικο λουλούδι μαγικό
κι όνειρό μου μεθυστικό
Πώς μπορείς εσύ να λησμονήσεις
μια πεντάμορφη που θ' αγαπήσεις
κι όσα έζησες μ' αυτήν να σβήσεις
να την αρνηθείς
Θα σε δέρνει ο πόνος σαν το κύμα
θα σε κυνηγάει σκληρά το κρίμα
και με τη σειρά σου θα 'σαι θύμα
θα το πληρωθείς
Β.Τσ.
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
Αγαπάμε/στηρίζουμε συνοικιακά μαγαζιά...
Εδώ πας στο σούπερ μάρκετ και το μόνο που έχει να σου πει η ταμίας είναι: 'ΚΑΡΤΑ ΕΧΕΤΕ?'
Ενώ στο μαγαζάκι της γειτονιάς μας μπορεί βέβαια να μην πούμε όσα θα λέγαμε στου χωριού μας, αλλά τουλάχιστον ένα πολιτικό σχόλιο θα το ακούσουμε (κρίση, ΔΝΤ, πτώχευση εν προκειμένω).
Βtw, χρόνια πολλά στον ιλλαρίωνα. και σημειωτέον σήμερα έχει γενέθλια και ο παπανδρέου (τυχαίο? δε νομίζω), γιατί διαβάζουμε και http://www.sansimera.gr/κάθε πρωί.
Τρίτη 15 Ιουνίου 2010
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
Γεια σου μάγκα σ' αγαπώ
ΕΠΟΣ
μετά το τελευταίο ποστ (και τα σχόλια) δεν μπορούσα να αντισταθώ σ' αυτό.
κάθε πρωί, με το καλημέρα σας.
btw, απόλυτη σαπίλα.. 25 ποστ τη μέρα. εξεταστική ftw!
Τι Νερούδα και μαλακίες
τα χείλη μου θα σμίγουν στα χειλάκια σου
!~~!!!~
Πάνω στο γλυκό μεθύσι, τραγουδάκια θα μου λες.
Τέτοια ζωή ζηλεύω κι όχι άλλη, μάνα μου,
και μες στην τρέλα μου σκορπώ τα φράγκα μου.
http://www.youtube.com/watch?v=6S17Fe1e5Zc
Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Βου βου βου η βουβουζέλα
Νέα έκκληση προς τους Νοτιοαφρικανούς και εν γένει αφρικανούς φιλάθλους να κρατήσουν τις βουβουζέλες τους σιωπηλές κατά την ανάκρουση των εθνικών ύμνων της Νότιας Αφρικής και του Μεξικού, στην εναρκτήρια συνάντηση του Μουντιάλ, απηύθυνε σήμερα η νοτιοαφρικανική κυβέρνηση.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=15004948
Aνέραστες σβήνουν οι ηδονές μας...
Ανδρών:
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Kinsey ένας έφηβος μπορεί κατά μέσο όρο να αυνανιστεί 11 φορές την ώρα!
Γυναικών:
Την ίδια στιγμή σε κάποια διπλανή -προφανώς- αίθουσα στο ίδιο Κέντρο μια 26χρονη κατακτούσε το παγκόσμιο ρεκόρ δίνοντας μια μεγαλειώδη παράσταση 134 πολλαπλών οργασμών μέσα σε μια ώρα.
Υ.Γ.
1. το post αφιερώνεται στον σύντροφο Δ. (btw, έχεις να μου κάνεις και μια εργασία ε)
2. στον άλλο σύντροφο Δ. (5 αυνανισμοί/βδομάδα) εντάξει ας μην το πάρει κατάκαρδα.. αν και εμείς στην ηλικία του...ΑΛΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ.
3.ο αυνανισμός συμβαίνει είτε υπάρχει είτε όχι ερωτικός σύντροφος.
Σάββατο 12 Ιουνίου 2010
Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.
Τ.Λειβαδίτης
Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Σολιψισμός
Βικιπαίδεια: Μόνο αλήθειες.
Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010
Θέλει δουλειά
μα συναντούν προβλήματα και έχουν καθυστερήσει και ώσπου να βρουν το φάρμακο θα σ' έχω αγαπήσει.
Μισή ώρα
ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.
Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.
Κ.Καβάφης
Ακούω την αγάπη
Ακούω το γέλιο ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Αυτισμός
http://el.wikipedia.org/wiki/Αυτισμός
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010
Γράμμα στον κόσμο
Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ημουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθεση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.
Κ.Γ.Κ.
[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Ολη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ηπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.
Κ.Γ.Κ.
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τι κέρδισα
Ενώ εκείνος, χωρίς να βάζει κρέας, έβγαζε κιμά.
«Τι κέρδισα;» αναρωτιόμουν κάθε λίγο πικραμένος.
Μέχρι που η απάντηση ήρθε απ' τον ίδιο τον Καβάφη:
«Κέρδισες το πιο τίμιο, τη μορφή του».
Kenneth Rexroth, Αλήθειες
μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς
Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010
Κυριακή 6 Ιουνίου 2010
Επικήδειος λόγος
Σάββατο 5 Ιουνίου 2010
Της Κ.
την ίδια διαδρομή.
Ξεφτίλα-μοναξιά-απελπισία. Κι ανάποδα.
Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε.
Μονάχα όταν βρέχει
βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας. Και καπνίζουμε.
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Η Εν Πολλαίς Αμαρτίαις Περιπεσούσα
μ' όνειρα, πέτρες κι αλκοόλ τα ρίχνω στην κοιλιά μου
Τον ακριβό σου γυρισμό στο φούρνο μαγειρεύω
Τον καταπίνω δυο μπουκιές αγάπη μου και φεύγω
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, ματζούνια και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Τα δάκρυα της Κασσιανής κορίτσια τα πουλάνε
Μια θέση στην κουζίνα σου στα τέσσερα ζητάνε
Κι έτσι εσύ γίνεσαι Θεός κι εγώ φτηνή εταίρα
Κι όλοι στην κόλαση μαζί παίζουμε κάθε μέρα
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, με τέχνη και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζήσατε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα
Δανάη Παναγιωτοπούλου
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Κλαμένη ήρθες μια βραδιά
μες στης ταβέρνας τη γωνιά
μα είναι αργά πολύ να ζωντανέψεις
τον έρωτα που σκότωσες.
Δεν σε προσέχω σ' ό,τι λες
δεν με πειράζει τι κι αν κλαις,
μήπως εγώ για σε δεν έχω κλάψει
και συ γελούσες πονηρή.
Β.Τσ.
[Epic rhyme is epic]
Κυριακή 30 Μαΐου 2010
Παρασκευή 28 Μαΐου 2010
Στροφές Στροφάλων
Του προορισμού που πάει και πάει μα δεν στέκει
Όπως δεν στέκουν τα χαράματα
Όπως δεν στέκουν και τα ρίγη
Όπως δεν στέκουν και τα κύματα
Όπως δεν στέκουν κ’ οι αφροί των βαποριών
Μήτε και τα τραγούδια μας για τις γυναίκες που αγαπάμε.
Α. Εμπειρίκος.
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Μικρές αλήθειες
να 'χουν τα μάτια σου αλάτι απ' τα παλιά
να ξεφυσάει μέσα μου η πνοή σου
να 'χουν τα χέρια μου γεμίσει με πουλιά
Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή μου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ΄ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να 'τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά
Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά
Δε θα δειπνήσω πια με τη φωνή σου
δε θα ζητήσω βάλσαμο απ΄ τα παλιά
θα μπω σ' ένα πλοίο και θα ρωτήσω
στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά
Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή σου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ΄ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να 'τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά
Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά
έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ' αλήθειες
μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ΄ το βορρά
Ας ειν΄ τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου
Να μ΄ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα
Να με κοιτάζουνε φευγαλέα ερωτικά
Να ξεφυσάει η πνοή σου απ΄ το βορρά
Θάνος Ανεστόπουλος
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Δευτέρα 24 Μαΐου 2010
Κυριακή 23 Μαΐου 2010
Σάββατο 22 Μαΐου 2010
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
Στο τέλος θα πιστέψω πως για όλα φταίω εγώ...
Καμία δικαιολογία, ποτέ, για κανέναν, ιδού η αρχή μου, εκ προοιμίου. Αρνούμαι την καλή πρόθεση, την ασύγνωστη πλάνη,το ολίσθημα, την ελαφρυντική περίσταση. Εγώ δεν ευλογώ, δεν απονέμω άφεση. Κάνω απλώς την πρόσθεση κι ύστερα:"Τόσο κάνει. Είστε διεστραμμένος, σάτυρος, μυθομανής, παιδεραστής, καλλιτέχνης, κλπ".
Αλμπέρ Καμύ.
Μόνο τέχνη.
Π. Πικάσο
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
Σάββατο 8 Μαΐου 2010
Ρίγη συγκίνησης
Στο Θολό Σερρών Εξαρθρώθηκε Κύκλωμα
Που εξήγαγε αρχαία στο εξωτερικo,μετά τον εντοπισμό δύο ρωμαϊκών μαρμάρινων στηλών.
Κύκλωμα που εξήγαγε αρχαία αντικείμενα μεγάλης αξίας στο εξωτερικό εκτιμούν οι αστυνομικοί ότι κρύβεται πίσω από τον εντοπισμό δύο ρωμαϊκών μαρμάρινων στηλών, που ήταν θαμμένες σε κήπο αγρότη στο Θολό Σερρών.
Η μία στήλη, που είναι εγχάρακτη με τριάντα στίχους, αξιολογήθηκε από τους αρχαιολόγους ως ιδιαίτερης αξίας. Οι αστυνομικοί του τμήματος δίωξης αρχαιοκαπηλίας της ασφάλειας Θεσσαλονίκης έφτασαν στα ίχνη 49χρονου αγρότη και 32χρονου καταστηματάρχη από την περιοχή, όταν διαπίστωσαν πως αναζητούσαν αγοραστές για τις δύο μαρμάρινες πλάκες, η μία εκ των οποίων ζυγίζει περισσότερα από 200 κιλά. Χαρακτηριστικό είναι πως στην έρευνα που έγινε στο σπίτι του 49χρονου βρέθηκε ιδιόχειρο σημείωμα στο οποίο είχαν αντιγραφεί όσα περιλαμβάνει η μαρμάρινη στήλη. Το μέγεθός της ξεπερνάει σε ύψος το ένα μέτρο και σε μήκος τα 70 εκατοστά.
ΤΗΝ ΠΟΥΛΟΥΣΑΝ 15.000 ΕΥΡΩ
Η δεύτερη στήλη βρέθηκε θαμμένη σε άλλο σημείο του κήπου, σε τρία διαφορετικά κομμάτια, και απεικονίζει δύο πρόσωπα, έναν άντρα και μία γυναίκα. Οι αστυνομικοί της δίωξης αρχαιοκαπηλίας έχουν στα χέρια τους φωτογραφίες που κυκλοφορούσαν σε κύκλους αρχαιοκαπήλων με τη συγκεκριμένη πλάκα, αλλά ενιαία, ενώ σύμφωνα με τη δικογραφία, οι κάτοχοί τους ζητούσαν ποσά που φτάνουν τα 15.000 ευρώ για την πώλησή της. Από τους αρχαιολόγους εκτιμήθηκε πως οι δύο στήλες προήλθαν από παράνομες ανασκαφές της ευρύτερης περιοχής των Σερρών.
Στα σπίτια των δύο κατηγορουμένων, καθώς οι ίδιοι δεν συνελήφθησαν επειδή απουσίαζαν, βρέθηκαν επίσης ένα αργυρό τετράδραχμο του Μ. Αλεξάνδρου και 13 χάλκινα ρωμαϊκά νομίσματα, ένα χάλκινο δαχτυλίδι με σφενδόνη και πέτρα, όπως και τέσσερις ανιχνευτές μετάλλων. Οι αστυνομικοί κατέσχεσαν και καταλόγους με τιμές αρχαίων αντικειμένων, όπως αξιολογούνται από οίκους δημοπρασιών.
autoi eimaste.
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Say I Am You
I am the round sun.
To the bits of dust I say, Stay.
To the sun, Keep moving.
I am morning mist,
and the breathing of evening.
I am wind in the top of a grove,
and surf on the cliff.
Mast, rudder, helmsman, and keel,
I am also the coral reef they founder on.
I am a tree with a trained parrot in its branches.
Silence, thought, and voice.
The musical air coming through a flute,
a spark of stone, a flickering in metal.
Both candle and the moth crazy around it.
Rose, and the nightingale lost in the fragrance.
I am all orders of being, the circling galaxy,
the evolutionary intelligence, the lift, and the falling away.
What is, and what isn't.
You who know, Jelaluddin,
You the one in all, say who I am.
Say I am you.
Rumi.
Rumi: Say I am you
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Στα καλύτερα σε πήγαινε μωρή και τον παράτησες?
Θυμάμαι όταν σε γνώρισα, Οκτώβρης 2001...Πλησίασα με διάθεση να σε κατακτήσω. Μ'αγκάλιασες γλυκά..κι εγώ σε λάτρεψα.
Προσυγκέντρωση στην πλ.Αριστοτέλους, Αμερικάνικο προξενείο, Υπουργείο Μακεδονίας- Θράκης,Κασσάνδρου 120.
Κασσάνδρου 120...Άραγε εκείνος ο τοίχος που είχα βάψει, να είναι ακόμα κόκκινος;
Μπαλκονάκι με θέα στην Αγ.Δημητρίου, καλοκαιρινή βραδιά, παγωμένη μπύρα, ο Μήτσος να βουΐζει κι η συζήτηση να'χει ανάψει!
Πόσες ατέλειωτες συζητήσεις, σημαντικά και ασήμαντα ζητήματα, κλάματα, γέλια, χαρές και λύπες.
Κοντά σου έκανα φίλους και συντρόφους, έμαθα να κουβεντιάζω, να γλεντάω, να κλαίω, να γελάω.
Χόρεψα με τα κλαρίνα στο Γιατρό της Πείνας, μέθυσα στο Τζότζο και στη Τομπουρλίκα.
Χάζεψα το ηλιοβασίλεμα απ'τα βρωμερά τσιμεντένια σκαλάκια στο λιμάνι...
Ροκ βραδιές στο Φλου και στον Παπαγάλο κι ύστερα καρφί για μπουγάτσα στο Γιάννη.
Κυριακάτικα πρωινά στην Πρίγκηπος κι ύστερα για ρετσίνες στη Δόξα...
Βρωμερά φαλάφελ στου Φαρχάν και χύμα κόκκινο κρασί στο Αλάμπρα.
Βόλτες με τις ώρες στο Καπάνι, μες στις μυρωδιές και στα χρώματα.
Και στην Άνω Πόλη,να λαχανιάζουμε στις ανηφόρες και να υποσχόμαστε ότι αύριο θα κόψουμε το τσιγάρο.
Πριν ένα χρόνο ακριβώς,"τα μάζεψα τα πράγματα κι έφυγα". Δεν τσακωθήκαμε...είπα ότι σε βαρέθηκα μόνο...ότι βάλτωσα μαζί σου.
Μου λείπεις...
true stories
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
aHa aHa aHa
αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
ΔΕ(Ν)
Πέμπτη 8 Απριλίου 2010
Σάκης Μάλαμας
Σε πρώτη πανελλάδια ιστοτοπική μετάδοση οι στίχοι του νέου τραγουδιού του Σ.Μάλαμας.
Το ταξείδι
Απόψε παίρνω την κιθάρα
με τις σπασμένες της χορδές
μέσα στου ανέμου τις ορδές
ευχή να γράψω και κατάρα
Απόψε φεύγω μακριά
ένα ταξείδι δίχως γκάζι
μέσα στης θάλασσας το νάζι
βυθιζομαι μία οργιά
[ρεφρέν]
Είναι ο έρωτας ταξείδι μακρινό
μες στο δικό σου ίσκιο
όλο θα φύγω τώρα λέω θα χαθώ
κι όλο γυρίζω πίσω
Απόψε φεύγω μακριά
με τη μορφή σου για μπαντιέρα
κι αν δεν ειν’ δίπλα μου η μέρα
θα ‘ν’ το φεγγάρι συντροφιά
Απόψε μουσική θα παίξω
για ένα ταξείδι μακρινό
πως θα σου πω το σ’ αγαπώ
και πως θα το αντέξω
[ρεφρέν]
Είναι ο έρωτας ταξείδι μακρινό
μες στο δικό σου ίσκιο
όλο θα φύγω τώρα λέω θα χαθώ
κι όλο γυρίζω πίσω
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Πέμπτη 1 Απριλίου 2010
Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
Του έρωτα μέγα κακό
...Τρεις μέρες πριν την αποχαιρέτησα. Tης το είχα επισημάνει. Όχι δεσμεύσεις πρόωρες. Μείνε για λίγο μόνη σου. Ασφαλίσου. Και αν νιώσεις μοναξιά, τις νύχτες όποιον θέλεις. Αλλά για λίγο. Χωρίς κουβέντες. Δυο ώρες – μετά αρχίζει η λύπη. Λίγο να σου πει ο μικρός πως είναι ορφανό, τέρμα. Αυτά είναι για δεσμούς. Δεν έχει άλλες δύο ώρες το μεθεπόμενο βράδυ. Εκτός κι αν έχεις κέφι για λυπημένες, τρυφερές αγκαλιές. Να την τώρα. Έξω από την πόρτα.
…Κοντά δυο χρόνια. Μόνο αυτός. Φωταγωγεί. Τον ερωτεύομαι. Τον στέφω. Τον εξοργίζω. Με εξοργίζει. Τον θέλω. Δεν τον θέλω. Δεν τον μπορώ. Ακραία, απόλυτη βία ο έρωτας. Έρωτας είναι, φίλη, τι νόμιζες;
(…)Πως το μεγαλειoδέστερο πράγμα στον κόσμο της γυναίκας είναι να διεκδικεί και να εκτίθεται. Τα έκανα και τα δύο. Μου άργησε το χατίρι μου. Δεν θα τον ξαναδώ ποτέ. Κάποιος άλλος. Που δεν θα τον αγαπώ. Που θα μπορώ να κάτσω μαζί του δέκα χρόνια. Γιατί έτσι γίνεται όταν δεν αγαπάς. Μπορείς και μένεις. Αυτό είναι όλο. Σημασία έχει να είσαι ήρεμη. Ψέματα. Σημασία έχει να αγαπάς. Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα. Φθινόπωρο σε λίγο, φίλη. Εξαγνιστική βροχή, σώμα που πάλι θα άπτεται. Με ό,τι το ανατριχιάζει…
Μαλβίνα Κάραλη
Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
Υπορεαλισμός
Προχθές συνάντησα έναν άνθρωπο
που φορούσε ένα ζευγάρι δεν
τα πόδια του ήταν τυλιγμένα σ' ένα ποτέ
και με μια έκφραση απορίας αποτυπωμένη
στο πρόσωπό του
κουνούσε τα όμως του.
->Η σχέση μας
μια σχέση χωρίς φωνήεντα
μια διαρκής «συμφωνία»
->ΦΑΝΤΑΣΜΑ
Ξύπνησα και είδα στην κουζίνα
ένα φάντασμα να μου ετοιμάζει καφέ.
"Πως τον πίνεις; " με ρώτησε.
Πήρα φόρα και πήδηξα απ΄ το μπαλκόνι
Όταν αρχίζεις να πιστεύεις σε φαντάσματα
δε σου μένει τίποτε λιγότερο να κάνεις.
Ευτυχώς στην κηδεία μου δεν είδα το φάντασμα
σκέφτηκα
πλησιάζοντας την καφετιέρα
στις άκρες των ποδιών μου
γιατί δίπλα κοιμόμουνα ακόμη.
->Η ΑΓΑΠΗ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΕΜΑΧΙΣΜΟΥ
Εκτροχιάστε τα βαγόνια σας
σκεπαστείτε με το πεζοδρόμιο
ακονίστε τις γλώσσες σας
κλέψτε τις λέξεις του διπλανού σας
και κρύψτε τες σε νέες φράσεις.
Ο κόσμος τελειώνει όταν
μας απομένει μόνο η μνήμη.
Γι΄ αυτό ας κρεμάσουμε τα χέρια μας
σε τρεις τελείες
όπως το βέλος στη χορδή του τόξου...
Δεν υπάρχει τέλος
Μόνο επιθυμία
να καταλήγουν κάπου οι προθέσεις μας
Είμαστε εμείς οι κοσμοχαϊδεμένοι
κι είθε να μη στεγνώσουμε ποτέ από την ηδονή...
->Ο έρωτας σε αναγκάζει να δημιουργήσεις
μέσα απ΄ την αυτοκαταστροφή σου.
Σε κάνει να συνεχίζεις τη διαδρομή σου
όσο κι αν φωνάζεις πως έχεις κουραστεί και δηλώνεις παραίτηση
Στον έρωτα δεν υπάρχει φταίξιμο
γιατί ότι ακουμπάει
είναι προκαθορισμένη η αλλαγή του και η μεταστροφή του.
Κριτικές εκ των υστέρων είναι τόσο ανούσιες
όσο μια χούφτα άμμος για τον διψασμένο.
Από την ποιητική συλλογή 'Υπορεαλισμός'.
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
Βασίλης Ραφαηλίδης
Μαλιστα, τη στιγμη του οργασμου δε χανεις μονο το συντροφο σου, που ειναι κολλημενος πανω σου, χανεις και τον ιδιο σου τον εαυτο. Εισαι σε κατασταση εκστασης, που σημαινει "σταση εκτος" (του σωματoς σου).
Και επειδη την εκσταση ακριβως επιδιωκουν και οι μυστικοι καθε ειδους, απο τους καλογερους του Αγιου Ορους μεχρι τους εκστασιακους οπαδους του Σταλιν, του Χιτλερ αλλα και του Καραμανλη και του Παπανδρεου, το σεξ βρισκεται σε μονιμη αντιδικια με καθε μορφη μεταφυσικης και φυσικα με μια μορφη εξουσιας που δεν ειναι παρα εκκοσμικευμενη μεταφυσικη.
Εχει δικιο ο Ραιχ που λεει πως ο οπαδος ενος χαρισματικου ηγετη κανει αδιακοπα φαντασιακο ερωτα με τον ηγετη, ακριβως γιατι δεν ειναι σε θεση να κανει πραγματικο ερωτα με εναν περισσοτερο κοντινο του ανθρωπο- σε μια τετοια περιπτωση, ο ηγετης τους "πηδαει". Και μαζι μ'αυτους που το επιδιωκουν, "πηδαει" και τους αλλους που δεν το επιδιωκουν. Η αντιπροσωπευτικη δημοκρατια θα μπορουσε να οριστει σαν το καθεστως εκεινο, οπoυ ο δικτατορας δεν αυτοδιοριζεται αλλα εκλεγεται απο μαζοχιστες οταν αυτοι αποτελουν την πλειοψηφια...
Β.Ραφαηλιδης
"Εθνος" 28/3/1993
Pablo Neruda
Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω,
μα απ' το θέλω στο δε σε θέλω πέφτω
κι απ' το καρτέρα, όταν δε σε προσμένω,
περνώ απ' το παγερό στο πυρωμένο.
Σε θέλω μόνο γιατί εσένα θέλω,
κι είν' της αθώας αγάπης μου το μέτρο
σαν τυφλός που αγαπά να μη σε βλέπω.
Το σκληρόψυχο του Γενάρη φέγγος
ανοίγοντάς μου στα κρυφά το στέρνο.
Μόνος στην ιστορία αυτή πεθαίνω
σε θέλω, αγάπη, ως το αίμα κι ως το τέλος.
ΑΝ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ
Aν με ξεχάσεις...
Ένα
θέλω να ξέρεις.
Ξέρεις πώς είν'αυτό:
κοιτάζω
το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
αγγίζω
πλάι στη φωτιά
την ατάραχη στάχτη
ή το ρυτιδωμένο σώμα του ξύλου,
κι όλα με φέρνουν σε σένα,
λες και ό,τι υπάρχει,
αρώματα, φως, μέταλλα,
είναι μικρά πλεούμενα που ταξιδεύουν
προς τα νησιά σου που με περιμένουν.
Ωστόσο,
αν λίγο λίγο πάψεις πια να μ'αγαπάς
θα πάψω κι εγώ να σ'αγαπώ λίγο λίγο.
Κι αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μην ψάξεις να με βρεις,
θα σ'έχω λησμονήσει.
Αν θεωρήσεις ότι κρατάει πολύ κι είναι τρελός
ο άνεμος από σημαίες
που περνάει απ'τη ζωή μου
κι αποφασίσεις
να με αφήσεις στην όχθη
της καρδιάς που έχω ρίζες,
σκέψου
πως εκείνη τη μέρα,
την ώρα εκείνη
θα σηκώσω τα χέρια
και θα βγουν οι ρίζες μου
για να βρούνε άλλη γη.
Όμως
αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις προορισμένη για μένα
με γλυκύτητα αψεγάδιαστη.
Αν κάθε μέρα ανεβαίνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με βρει,
αχ αγάπη μου, αχ δικιά μου,
μέσα μου όλη τούτη η φωτιά θα επαναλαμβάνεται,
μέσα μου τίποτα δε θα σβήσει ούτε θα ξεχαστεί,
η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
κι όσο θα ζεις θα είναι μες στην αγκαλιά σου
χωρίς απ'τη δική μου να φύγει.
ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣ
Αργοπεθαίνει όποιος
γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας
παρεξετράπην τί έχεις να πεις;